Seszele 2019 cz. I Copyright (c) 2019 by Radosław Botev <<<<<<----- Wróć do początku relacji z podróży na Ocean Indyjski Mahé Na międzynarodowym lotnisku na Mahé - głównej wyspie archipelagu Seszeli tyko rzucono okiem na moją książeczkę szczepień, gdy powiedziałem, że przyleciałem właśnie z Komorów z przesiadką w Etiopii. Potem jeszcze kilka rutynowych pytań, sprawdzenie rezerwacji hotelu i oto byłem już oficjalnie na Seszelach. Po głównych wyspach archipelagu jeżdżą autobusy takie jak ten na zdjęciu. Za stałą opłatą 7 rupii seszelskich można przejechać takim autobusem dowolną liczbę przystanków. Niestety na niektórych trasach czasem trochę poczekać, zanim przyjedzie właściwy autobus. Na mój musiałem czekać około pół godziny. Pensjonat Maison Amantine w Baie Lazare w południowej części Mahé był bodaj najtańszym miejscem noclegowym, jaki udało mi się znaleźć na tej wyspie. Za noc w pokoju z łazienką bez wyżywienia, ale za to z kuchnią na mój wyłączny użytek płaciłem tu 40 EUR, co na Seszelach jest ceną zupełnie przyzwoitą. W pobliżu pensjonatu jest też kilka restauracji i niewielki sklep spożywczy. Na filmiku obok szerzej przedstawiam pensjonat Maison Amantine. Plaża Anse A La Mouche nie zalicza się być może do najpiękniejszych plaż archipelagu, ale była pierwszą plażą, jaką zobaczyłem na Seszelach - było to ledwie 100 metrów od pensjonatu. Woda jest tutaj dość płytka, ale dzięki temu nie ma tu zbyt dużych fal i można tu pływać bez strachu przed silnymi prądami. Ku mojemu zaskoczeniu występują tu duże pływy w ciągu doby. Kiedy wieczorem przychodził przypływ, plaża niemal znikała, a szum fal dało się słyszeć nawet z pensjonatu. Na podbój wyspy ruszyłem dopiero kolejnego dnia rano. Za cel położyłem sobie odnalezienie "prawdziwych", przedturystycznych Seszeli. Współcześnie główną gałąź gospodarki wyspiarskiego państewka stanowi turystyka. Kilkadziesiąt lat temu wyspy utrzymywały się jednak z upraw kokosów, cynamonu, wanilii, a także i herbaty. Wraz z rozwojem masowej turystyki sporo się tutaj zmieniło, ale nadal można znaleźć plantacje herbaty, a jedną nawet zwiedzić wraz z nadal działającą na niem fabryką. Z samej fabryki herbaty wiele wywnioskować się nie dało oprócz tego, że herbatę miesza się z wanilią (na zdjęciu), a potem pakuje do torebek. Nie trafiłem chyba na odpowiedni moment i w fabryce niewiele się działo. W pobliżu plantacji herbaty zaczyna się szlak w Parku Narodowym Morne Seychellois - po półgodzinnym marszu pod górę dochodzi się na szczyt Morne Blanc. Dla mnie jednak szczególnie interesujący był sam szlak i możliwość podziwiania pozostałości tropikalnego lasu, który niegdyś porastał cały archipelag. Aż do XVIII wieku Seszele były zupełnie bezludne - dopiero Francuzi zbudowali tu pierwsze osady. Tutejszy krajobraz przypominał mi nieco ten z wnętrza karaibskiej Martyniki. A oto i widok ze szczytu Morne Blanc na zachodnie wybrzeże wyspy Mahé. Widać stąd plażę Grand' Anse i małą, skalistą wysepkę Ile aux Vaches - "Ptasią Wyspę". Kawałek dalej za wejściem na szlak prowadzący na More Blanc znajdują się pozostałości Venn's Town z ruinami szkoły misyjnej dla wyzwolonych niewolników, działającej na Seszelach w XIX wieku. Miejsce to oczekuje na wpis na listę światowego dziedzictwa UNESCO - bardziej ze względu na symboliczne znaczenie dla historii niewolnictwa, niż z powodu tych niezbyt spektakularnych pozostałości... Victoria - stolica Seszeli to urokliwe, małe miasteczko z kreolską architekturą. A w centrum natkniemy się na symbol miasta - wieżę Victorii, wzorowaną ponoć na wieży Little Ben z jednego z londyńskich placów. Upamiętnia utworzenie brytyjskiej kolonii Seszeli w 1902 roku. Charakterystyczne dla starej architektury Victorii są tarasy na piętrze, pod spadzistym dachem. Zapewne taką zabudowę wymusza gorący, tropikalny klimat. Nikt jednak nie przyjeżdża na Seszele po to tylko, by zwiedzać stolicę albo włóczyć się po tropikalnym lesie. Seszele słyną przecież ze swoich piaszczystych plaż i ciepłego morza. Oto Anse Intendance - jedna z lepszych plaż na Mahé, położona w południowej części wyspy. Fale są tutaj jednak na tyle duże, że dla własnego bezpieczeństwa lepiej tu nie pływać - co bynajmniej nie znaczy, że nie można w ogóle wchodzić do wody. Kiedy ostatniego dnia przyszedł czas pożegnać się z wyspą Mahé, stawiłem się skoro świt w porcie w Victorii. Na sąsiednią wyspę Praslin zabrał mnie stąd widoczny na zdjęciu szybki prom seszelskiego przewoźnika Cat Cocos. Przejdź do dalszego ciągu relacji z podróży na Ocean Indyjski ----->>>>>