Arabia Saudyjska 2024
cz. III

Copyright (c) 2024 by Radosław Botev

<<<<<<----- Wróć do początku relacji z podróży na Bliski Wschód

Medyna

Meczet Proroka

Do Medyny dojechałem z Al-Uli już po zmroku. Zwiedzanie miasta mogłem zatem rozpocząć dopiero kolejnego ranka. W miasto wyruszałem z lekką obawą - Arabia Saudyjska dopiero niedawno otworzyła się na turystykę i w Internecie panuje lekkie zamieszanie informacyjne dotyczące możliwości wjazdu niemuzułmanów do Medyny. Wszystkie źródła są jednak zgodne, że nie wolno wchodzić na dziedziniec głównego meczetu miasta - Meczetu Proroka.

Gdy dojechałem na miejsce, zastałem wejście na dziedziniec pilnowane przez strażników. Zapytali, czy jestem muzułmaninem, a kiedy zaprzeczyłem, stwierdzili, że mogę chodzić tylko wokół ogrodzenia bez przekraczania bramy. Tym samym uznałem się za wiążąco pouczonego w kwestii tego, co mi wolno, a czego nie.

Meczet Proroka - drugie po Mekce pod względem świętości miejsce islamu - mogłem więc oglądać tylko z daleka.

Pierwotny meczet powstał jeszcze w czasach Mahometa w miejscu, gdzie prorok przebywał po ucieczce z Mekki przed prześladowaniami ze strony pogańskich wtedy Arabów. W Medynie znajduje się zresztą także miejsce pochówku Mahometa.

Meczet był przez wieki wielokrotnie przebudowywany, ostatnio za panowania Osmanów i stał się wówczas jednym z największych meczetów świata.

Dziś przyjeżdżają tu muzułmański pielgrzymi z całego świata, niejako przy okazji obowiązkowej pielgrzymki do Mekki. Doskonale widać to zresztą na ulicach miasta, gdzie oprócz Saudyjczyków tłoczą się muzułmanie w różnorakich strojach z różnych zakątków świata.

Meczet Quba

Do Meczetu Proroka mnie nie wpuszczono, wyczytałem jednak, że imam meczetu Quba nie ma nic przeciwko obecności niemuzułmanów. Należało skorzystać z okazji i meczet odwiedzić.

Obecny budynek meczetu wzniesiono w latach osiemdziesiątych na miejscu wcześniejszej świątyni, której historia sięga czasów Mahometa. Quba była dawniej osobną wioską pod Medyną, w której również przebywał prorok. Dzisiaj Meczet Proroka łączy z Qubą zresztą deptak, umożliwiający pielgrzymom bezpieczne przejście między nimi.

Dotarłszy na miejsce zastałem tłum pielgrzymów - zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Nie było strażników, ogrodzenia, a i nikt mnie o nic nie nagabywał. Wewnątrz było tylko dwóch ochroniarzy, ci jednak nie zwracali na mnie w ogóle uwagi, mimo że minąłem ich z bliska. Uznałem zatem, że do meczetu istotnie mogę spokojnie wejść i bez przeszkód zrobić kilka zdjęć.

W Medynie z pewnością jest jeszcze wiele meczetów godnych odwiedzenia, ale planując podróż zakładałem, że może być problem w ogóle z poruszaniem się po mieście, gdy nie jestem muzułmaninem. Dlatego zaplanowałem tu ledwie pół dnia pobytu - o wiele za mało na to ciekawe miasto. Choć moje obawy okazały się bezpodstawne, miałem już wykupiony bilet na szybką kolej do Dżuddy, więc zgodnie z planem opuściłem Medynę około południa.

Dżudda

Stare miasto

Szybka kolej Haramain łączy właściwie Medynę z Mekką, ale Mekka zamknięta jest dla niemuzułmanów, toteż dla mnie ostatnią stacją była Dżudda. To portowe miasto nad Morzem Czerwonym od wieków służyło jako brama do Mekki właśnie. Tak jest zresztą także i dzisiaj, biorąc pod uwagę, że w Dżuddzie znajduje się jedno z ważniejszych lotnisk w Arabii Saudyjskiej.

Najważniejszą atrakcją Dżuddy, którą postanowiłem zobaczyć zaraz po przyjeździe, jest niewątpliwie dzielnica Al-Balad - tutejsze stare miasto - czyli plątanina uliczek między mniej lub bardziej odrestaurowanymi tradycyjnymi domami o drewnianych oknach i balkonach.

Miejsce to dziesięć lat przed moją wizytą zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO - zakładam, że właśnie to przyczyniło się do wzmożenia prac konserwatorskich i uratowania niektórych budynków przed ruiną.

Akwarium Fakieh

Kolejny dzień był już dla mnie ostatnim dniem w Arabii Saudyjskiej. Postanowiłem już nieco zwolnić tempo podróży i zamiast włóczyć się po mieście pojechałem do miejscowego akwarium.

Największą atrakcją Akwarium Fakieh, zlokalizowanego przy nadmorskiej promenadzie Jeddah Corniche, jest podwodny tunel, którym przechodzi się na odcinku kilkunastu metrów.

Pozostała część obiektu jest już bardziej konwencjonalna i umożliwia oglądanie wodnego świata zza szyby tradycyjnych, wbudowanych w ścianę akwariów.

Niestety wizyta w tym miejscu jest dość droga i kosztuje 70 riali. Według mnie jest to cena dość wygórowana w stosunku do oferty.

Krótki spacer po Dżuddzie

Pozostałą część dnia spędziłam częściowo w centrum handlowym Red Sea Mall, ale przeszedłem się też stamtąd na wybrzeże. Akurat na tym odcinku natrafiłem na budowę nowego kompleksu handlowego nad samym morzem, skutkiem czego musiałem nadłożyć sporo drogi, żeby w końcu trafić na brzeg. Dotarłem do molo, z którego zrobiłem zamieszczone obok zdjęcie wybrzeża Dżuddy.

Tak upłynął mi ostatni dzień w Dżuddzie. Uber zawiózł mnie na lotnisko - na Terminal Północny, bo stamtąd odlatuje Wizz Air. Niestety jest to ten gorszy terminal, który bardziej przypomina dworzec autobusowy niż lotnisko - większość normalnych linii lata z Termina Północnego. Na domiar złego lot miałem opóźniony, skutkiem czego spóźniłem się na autobus z lotniska w Mediolanie. Ale to już zupełnie inna historia.

Koniec relacji z podróży po Bliskim Wschodzie