Albania 2018
cz. I

Copyright (c) 2018, 2020 by Radosław Botev

<<<<<<----- Wróć do początku relacji z podróży na Bałkany

Znowu w drodze...

Po przekroczeniu macedońsko-albańskiej granicy na przejściu Kafasan/Qafë Thanë i obraniu kierunku na zachód droga opada stromo w dół ku dolinie Shkumbinu. Autobus z macedońskiej Strugi na północnych wybrzeżach Jeziora Ochrydzkiego wiózł mnie do albańskiej Tirany nieco okrężną trasą przez nadmorski kurort Durrës. Trasa taka umożliwiała mi jednak przyjrzenie się albańskiej prowincji. Krajobraz jest tu typowy dla obszarów pogranicza między strefą śródziemnomorską a umiarkowaną - większość gór zdaje się bezleśna, choć nie tak sucha i wypalona jak bardziej na południe - w Grecji czy południowych Włoszech.

Tirana

Przy wjeździe do albańskiej stolicy - Tirany podróżny natknie się na plac z godłem Republiki Albanii przy jednym z ruchliwych skrzyżowań. To plac Sheshi Shqiponja, zwany też placem Orła. Tuż obok znajduje się dworzec autobusów dalekobieżnych.

Teraz wystarczyło już tylko wymienić pieniądze w jednym z miejskich kantorów i odszukać hostel, w którym przed wyjazdem zarezerwowałem sobie nocleg.

All Stars Hostel w Tiranie zlokalizowany jest dogodnie w niemal samym centrum miasta, a przy tym w spokojnej, bocznej uliczce. Zdecydowanie wart polecenia na budżetowy pobyt w mieście.

Centrum Tirany to przede wszystkim widoczny na zdjęciu obok plac Skanderbega (Sheshi Skënderbej), nazwany tak na cześć XV-wiecznego albańskiego bohatera narodowego, przywódcy powstań przeciw Turkom. Obowiązkowy na takim placu jest oczywiście pomnik samego Skanderbega na koniu.

Tuż obok stoi mały, malowniczy meczecik Et'hem Bej. Poza tym jednak cały plac Skanderbega to niezbyt atrakcyjna kamienna pustynia - wyłożono go śliską niby-posadzką, a głównym budynkiem jest tu socrealistyczny gmach Narodowego Muzeum Historycznego.

Dopiero okoliczne budynki, już niejako poza obrębem placu, z wyraźną włoską architekturą (pozostałość po inwazji faszystowskich Włoch na Albanię w 1939 r.), nadają temu miejscu nieco przyjemniejszy charakter. W budynkach tych mieszczą się dziś niektóre albańskie ministerstwa.

Spacerując wzdłuż ruchliwej ulicy Bulevardi Dëshmorët e Kombit na południe od placu Skanderbega natknąłem się na miejski park Rinia z kilkoma pomnikami i rzeźbami, w tym tą na zdjęciu, dającą wyraz miłości autora pomysłu do albańskiej stolicy.

W galerii poniżej przedstawiam garść zdjęć parku Rinia...

Na przeciwległym względem placu Sanderbega krańcu bulwaru znajduje się kolejna betonowa pustynia - tym razem jest to plac Matki Teresy (Sheshi Nënë Tereza) z charakterystycznym, nieco przypominającym zamek gmachem Tirańskiej Politechniki.

W tej części miasta interesował mnie jednak park położony tuż za tym gmachem.

To Wielki Park w Tiranie (Parku i Madh i Tiranës), obejmujący prawie trzysta hektarów ternów zielonych, w tym wielkie sztuczne jezioro.

Latem jest to idealne miejsce, żeby odpocząć od śródmiejskiego skwaru, co też czyni wielu tirańczyków.

Resztę czasu w albańskiej stolicy spędziłem po prostu obserwując życie miasta.

Trzeba przyznać Albańczykom, że reprezentacyjne ulice ich stolicy są bardzo przyjemne.

Poza tym Tirana robi mimo wszystko dość kameralne wrażenie. Nie ma tu tłoku charakterystycznego dla wielkich metropolii. Nie ma co się zresztą dziwić - Tirana ma ledwo ponad pół miliona mieszkańców.

Po odwiedzeniu albańskiej stolicy czas było ruszać w dalszą drogę - do zabytkowych miasteczek Berat i Gjirokaster. O tym jednak piszę na kolejnej stronie.

Przejdź do dalszej części relacji z podróży po Bałkanach ------>>>>>>>>